Denis Jeambar

Denis Jeambar (kelahiran 1948 di Valréas) adalah seorang jurnalis Prancis.

Memulai kariernya di Paris-Match pada 1970, ia bergabung dengan Le Point pada 1972, naik pangkat menjadi ketua staf politik-nya pada 1981. Pada 1988, ia menjadi ketua penyunting, serta ketua penyun ting staf politik dan kebudayaan. Pada 1995, Jeambar menjadi direktur jenderal Europe 1 dan setelah beberapa bulan, L'Express. Pada 2001, ia menjadi presiden direktori Groupe Express-Expansion. Pada Agustus 2006, ia menjadi direktur edisi-edisi Seuil.^[1]

Menurut majalah elektronik Prancis "La République des Lettres", Jeambar secara ideologi dekat dengan neokonservatisme

Menurut pengarang Prancis Guillaume Weill-Raynal, Denis Jeambar, bersama dengan jurnalis Daniel Leconte, telah memainkan peran penting dalam membangun kontroversi terkait insiden Muhammad al-Durrah.^[2]

Ia merupakan anggota Le Siècle.^[3]

• Nos enfants nous haïront dengan Jacqueline Rémy, Seuil, 2006
• Le défi du monde dengan Claude Allègre, Fayard, 2006
• Accusé Chirac, levez vous !, éditions du Seuil, 2005
• Les dictateurs à penser et autres donneurs de leçon, Seuil, 2004
• Un secret d'état, Odile Jacob, 1997
• Questions de France, Fayard, 1996
• L'inconnu de Goa, Grasset, 1996
• La Grande Lessive: anarchie et corruption dengan Jean-Marc Lech, Flammarion, 1995
• Le jour ou la girafe s'est assise, Arléa, 1994
• Le self-service électoral, dengan Jean-Marc Lech, Flammarion, 1993
• Le poisson pourrit par la tête, dengan José Frèches, Seuil, 1992
• Éloge de la trahison: de l'art de gouverner par le reniement en collaboration dengan Yves Roucaute, Seuil, 1988
• Dieu s'amuse, Robert Laffont, 1985
• Le PC dans la maison, Calmann-Lévy, 1984
• George Gershwin, Mazarine, 1982
• Sur la route de Flagstaff, Stock, 1980