Lotharingen: 1738 - Frans III Stefan doet afstand van zijn titel in overeenkomst met de Vrede van Wenen, en verkrijgt zo Toscane Heilige Roomse Rijk, Luxemburg, Brabant en Vlaanderen: 1805 - Frans II doet afstand van zijn titels in overeenkomst met de Vrede van Presburg Parma: 1847 - Marie Louise sterft en het Huis Lotharingen verliest Parma Toscane: 1859 - Leopold II doet afstand van de troon wegens de druk van Italiaanse nationalisten Mexico: 1867 - Maximiliaan I wordt geëxecuteerd door revolutionairen Oostenrijk, Hongarije en Bohemen: 1918 - Karel I deed afstand van zijn deelname aan staatszaken na het einde van de Eerste Wereldoorlog
Het huis beweert af te stammen van Gerard I van Parijs (graaf van Parijs) (gestorven in 779) wiens directe afstammelingen bekendstaan als de Girardides. Er wordt verondersteld van de Matfriedingers van de 10e eeuw dat ze ook een tak van de familie zijn geweest; aan het begin van de 10e eeuw waren zij "graven van Metz" en regeerden over een reeks van heerlijkheden in de Elzas en Lotharingen. Tijdens de renaissance hadden de hertogen van Lotharingen de neiging om aanspraak te maken op de Karolingische afkomst, zoals geïllustreerd werd door Alexandre Dumas père in de roman La Dame de Monsoreau (1846); in feite overleefde er maar heel weinig documentatie over de vroege generaties wat maakte dat de reconstructie van een stamboom van de stamvaders van het Huis van de Elzas een groot deel giswerk is.
Na een kort intermezzo van 1453-1473, toen het hertogdom werd overgedragen van Karels dochter aan haar man Jan II van Lotharingen, een Capetinger, keerde Lotharingen terug naar het Huis Vaudémont, een kleine tak van het Huis Lotharingen, in de persoon van René II die later de titel van hertog van Bar toevoegde aan zijn titels.
De Hugenotenoorlogen zagen de opkomst van een kleine tak van het Huis Lotharingen, namelijk het Huis Guise, dat een zeer dominante macht werd in de Franse politiek en, tijdens de latere jaren van de heerschappij van Hendrik III, het op de rand was van het bestijgen van de Franse troon. Maria van Guise, moeder van Maria I van Schotland, kwam ook uit deze familie.
Onder de Bourbon-monarchie bleef de overblijvende tak van het Huis Guise, onder leiding van de hertog van Elbeuf, deel uitmaken van de hoogste rangen van de Franse aristocratie, terwijl de hoofdtak van het Huis Vaudémont bleef regeren over de onafhankelijke hertogdommen van Lotharingen en Bar. De imperialistische ambities van Lodewijk XIV (onder andere de bezetting van Lotharingen van 1669-1697) dwongen de hertogen een permanente alliantie aan te gaan met zijn aartsvijanden, de Rooms-Duitse keizers van het Huis Habsburg.
Bij de dood van Karel in 1740 werden de Habsburgse landen doorgegeven aan Maria Theresia en Frans, die later werd verkozen tot Rooms-Duits keizer als Frans I Stefan. De huwelijks- en dynastieke unie Habsburg-Lotharingen werd neergeslagen, maar overleefde de Oostenrijkse Successieoorlog. De dochters van Frans en Maria Theresia, Marie Antoinette en Maria Carolina, werden koningin van Frankrijk en koningin van Napels-Sicilië, respectievelijk; terwijl hun zonen de keizerlijke titel verkregen als keizer Jozef II en keizer Leopold II .
In 1900 gaf Frans Ferdinand van Oostenrijk-Este (toen nog vermoedelijke opvolger van de Oostenrijk-Hongaarse troon) opdracht voor een morganatisch huwelijk met gravin Sophie Chotek. Hun afstammelingen, die bekendstaan als het Huis Hohenberg, werden uitgesloten voor de opvolging van de Oostenrijk-Hongaarse troon, maar niet die van Lotharingen, waar morganatische huwelijken nooit werden verboden. Desalniettemin wordt Karel van Habsburg-Lotharingen, de achterkleinzoon van de jongere broer van Frans Ferdinand, algemeen beschouwd als het huidige hoofd van het huis.
Stamboom
De genealogische geschiedenis van het huis werd zorgvuldig gedocumenteerd vanaf de vroege 11e eeuw maar kan voorzichtig worden getraceerd in mannelijke lijn tot de 8e eeuw.