В 1735 году выдающийся шведский учёный Карл Линней, приехав в Голландию, некоторое время жил у Йоханнеса Бурмана.
Николас Лауренс Бурман изучал, как и его отец, естествознание. С 1759 года он вёл переписку с Карлом Линнеем, а в 1760 году приезжал к нему в Уппсалу учиться[4]. После возвращения на родину Бурман продолжал вести переписку с Линнеем до 1773 года[4].
Бурман внёс значительный вклад в ботанику, описав множество видов растений[5].
Николас Лауренс Бурман умер 11 сентября 1793 года.
Specimen botanicum de geraniis, quod favente summo numine ex auctoritate magnifici rectoris, Jo. Nic. Seb. Allamand, … nec non amplissimi senatus academici consensu, & nobilissimae facultatis medicae decreto, pro gradu doctoratus, … eruditorum examini subjicit Nicolaus Laurentius Burmannus. Leiden 1759.
Flora Indica: cui accedit series zoophytorum Indicorum, nec non prodromus florae Capensis. Amsterdam 1768[6].
Flora Corsica. In: Nova Acta Physico-Medica Academiae Caesareae Leopoldino-Carolinae Naturae Curiosorum. 1770.
Jacques Alexandre de Chalmot: Biographisch woordenboek der Nederlanden: van de oudste tijden af tot heden toe; met pourtraitten. Allart: Amsterdam 1798—1800.
Abraham Jacob van der Aa: Biographisch woordenboek der Nederlanden: bevattende levensbeschrijvingen van zoodanige personen, die zich op eenigerlei wijze in ons vaderland hebben vermaard gemaakt. Van Brederode: Haarlem 1852—1878.
Molhuysen: Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek. (NNBW) Bd. 1. S. 4.