Иоганн Генрих Альстед родился в Баллерсбахе, близ Херборна, в 1588 году. Образование получил в Герборнском университете и с 1608 года был сперва учителем педагогики, а потом профессором философии в Херборне, в 1619 году получил кафедру богословия, а в 1629 году переселился в город Вейссенбург.
Он писал необыкновенно много и принёс немаловажную пользу философии и богословию, не столько новыми, прокладывающими путь идеями, сколько заботливым собиранием всего доступного для тогдашней науки материала. Кроме того, он обработал почти все дисциплины наук в отдельных руководствах.
На основе реформатской теологии завета Альстед связывает и различает «foedus naturae» и «foedus gratiae» и, соответственно, «lex» и «evangelium», философию и теологию, разум и откровение[4].
Труды
Clavis artis Lullianae, Et Verae Logices Duos In Libellos Tributa Id est, Solida Dilvcidatio Artis magnae, generalis, & ultimae, quam Raymundus Lullius invenit, ut esset quarumcunq[ue] artium & scientiarum clavigera & serperastra: edita in usum & gratiam eorum, qui impendio delectantur compendijs, & confusionem sciolorum, qui juventutem fatigant dispendijs. Argentorati (1609).
Panacea philosophica (1610).
Философия, восстановленная в своих правах (Philosophia digne restituta: Libros Quatuor Praecognitorum Philosophicorum complectens: Quorum I. Archelogia, de principiis disciplinarum. II. Hexilogia, de habitibus intellectualibus. III. Technologia, de natura & differentiis disciplinarum. IV. Canonica, de modo discendi). Herbornae Nassoviorum (1612).
Metaphysica, tribus libris tractata (1613).
Methodus admirandorum mathematicorum completens novem libris matheseos universae (1613).
Logicae Systema Harmonicum (1614).
Theologia naturalis (1615).
Compendium philosophicum (Герборн, 1620).
Paratitla theologica, in quibus vera antiquitas et phraseologia sacrarum literarum et Patrum, sive priscorum ecclesiae doctorum ita illustratur, ut universum sacrosanctae theologiae syntagma hac veluti clavi referetur (Франкфурт, 1626).
Cursus philosophici encyclopaedia[англ.], libris XXVII. Complectens, universae philosophiae methodum, serie praeceptorum, regularum & commentariorum perpetua. Insertis compendiis, lemmatibus, controversiis, tabulis, florilegiis, figuris, lexicis, locis communibus & indicibus, ita ut hoc volumen possit esse instar bibliothecae philosophicae (1620).
Encyclopaedia, Septem tomus distincta: 1. Praecognita disciplinarum; 2. Philologia; 3. Philosophia theoretica; 4. Philosophia practica; 5. Tres superiores facultates; 6. Artes mechanicae; 7. Farragines disciplinarum (Герборн, 1630).
Hotson, Howard & Maria Rosa Antognazza[англ.] (eds.), Alsted and Leibniz: on God, the Magistrate, and the Millennium, Wiesbaden: Harrassowitz, 1999.
Hotson, Howard. Johann Heinrich Alsted 1588-1638: Between Renaissance, Reformation, and Universal Reform, Oxford: Clarendon Press, 2000.
Hotson, Howard. Paradise Postponed. Johann Heinrich Alsted and the Birth of Calvinist Millenarianism, Dordrecht: Kluwer[англ.], 2000.
McMahon, William. "The Semantics of Johann Alsted", in D. Cram, A. R. Linn, E. Nowak (eds.), History of Linguistics, 1996. Vol. 2: From Classical to Contemporary Linguistics, Philadelphia: John Benjamins, 1999, pp. 123–129.